ἔγχεα ὀξυόεντα Il.5.568
, cf. 50, etc.;δουρὶ μετάλμενος ὀξυόεντι 14.443
, cf. Eust.1951.2, Hsch.: the deriv. from ὀξύς is less probable.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.
οξυόδους — ὀξυόδους, ό, ἡ (ΑΜ) αυτός που έχει αιχμηρά, κοφτερά δόντια. [ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ * + ὀδούς, ὀδόντος (πρβλ. πυκν όδους)] … Dictionary of Greek
οδούς — ο (ΑΜ ὀδούς, όντος, Α ιων. τ. ὀδών) 1. το δόντι (α. «ο Στάθης κατέβαινεν εις το κενόν, σφίγγων τους οδόντας», Παπαδ. β. «ποῑόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων», Ομ. Ιλ.) 2. κυλινδροειδής απόφυση τού δεύτερου αυχενικού σπονδύλου, η οποία ονομάστηκε… … Dictionary of Greek
οξυ- — (ΑΜ οξυ ) α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθ. ὀξύς και προσδίδει στο β συνθετικό την ιδιότητα τού αιχμηρού, τού μυτερού (πρβλ. οξύ ρρινος, οξύ ρρυγχος), τού διαπεραστικού (πρβλ. οξύ τονος, οξύ φωνος),… … Dictionary of Greek
